Misschien had je het nog niet door , of misschien wel, maar in deze reis heb ik geen paarden meegenomen . Zoals ik in het begin vertel in mijn eerste blog , is persoonlijke ontwikkeling één van de belangrijkste onderdelen die nodig zijn om diep ziels-contact te maken met een paard. Daarom had ik ervoor gekozen om coachings te doen met Klaus, over deze persoonlijke ontwikkeling , uiteraard wel met betrekking tot de paarden.

Een eerste coaching

Het is zeker niet iets wat ik graag of vaak doe, iemand op een “voetstuk” plaatsen en dat doe ik nu dus ook niet. Maar ik moet wel toegeven dat ik heel veel bewondering heb voor Klaus Hempfling. Hij is echt een buitengewoon man met vele gaves ( ook heel muzikaal en kunstzinnig)

En juist dit gegeven maakte dat ik zo enorm zenuwachtig was. Je wilt natuurlijk op je best overkomen tegenover iemand die je bewonderd om wat die doet of wie die is. Dit is “natuurlijk , sociaal aanvaard” gedrag. Maar.. Als we dit doen, dreigen we dan niet van ons authentieke zelf weg te gaan ? Dat was bij mij toch het geval ,hoe authentiek ik bij mijn vrienden of paarden kan zijn, hoe “ niet-authentiek” ik kan zijn bij iemand die me eigenlijk wel intimideert .. En tegelijkertijd heb ik het juiste woord gevonden ! Yay! Ik was redelijk geïntimideerd in het begin door Klaus, hij is best een sterk aanwezige persoonlijkheid , wat heel mooi is , maar ik als klein gevoelig visje( jep, mijn sterrenbeeld is VIS) voelde mijn persoonlijkheid meer en meer wegzakken.
En toch stoer en nuchter willen overkomen…

Je voelt het waarschijnlijk al , ik was een vat vol emoties en geen één van die emoties was ik van plan te tonen.. Stom eigelijk ,want uiteindelijk was ik daar voor en coaching in mijn persoonlijke ontwikkeling. Later (nu dus!) besef ik ook wel dat in dat stukje net een hele grote ontwikkeling zat.

Hoezo, vrouwen mogen niet paardrijden?

Al snel kwam er een aangenaam gesprek op gang ( desondanks alle emoties die ik toen voelde) , Klaus begon te vertellen over zijn visie van mens en paard en vrouwen met paarden , waarover in de volksmond hier nogal wat verwarring en tegenstrijdigheden zijn ontstaan. Laat ik alvast 1 ding uitklaren: Klaus heeft nooit gezegd dat vrouwen niet mogen omgaan met paarden of paardrijden. Dit is heel kort door de bocht en kortzichtig omschreven.

Het is belangrijk dat mensen weten die deze dingen doorvertellen dat er in eerste instantie een hele belangrijke theorie aan vooraf gaat. Het zijn geen dingen die zomaar zijn gezegd geweest alsof ze uit het niets komen.

Ik wil hier graag duidelijkheid in brengen maar hoe goed ik het denk te weten, zullen er nog altijd stukken zijn die ik niet begrijp of die Klaus toch anders bedoeld dan dat ik ze interpreteer.

Om toch een klein tipje van de sluier op te lichten en hopelijk wat helderheid te bieden :

het heeft te maken met de oude, authentieke volkeren of beter gezegd: Stammen met hun gebruiken en rituelen. Het is algemeen geweten dat mannen vroeger in bepaalde stammen initiaties of rituelen moesten uitvoeren om vanuit het “jongen-zijn” naar het “man-zijn” te groeien. Doorheen de tijd zijn deze rituelen er meer en meer uitgegroeid. Paarden of wat in onze ogen “probleem” paarden zijn, bieden jongens/mannen weer deze mogelijkheid want die initiaties waren er niet voor niets… die oude volkeren kunnen wel eens wijzer zijn dan dat wij denken.

Vrouwen zijn hier al in“thuis” , op deze aarde, vrouwen hebben van nature bepaalde aspecten die mannen van nature niet hebben maar die wel nodig zijn om vredig te kunnen samenleven. Op hun beurt hebben mannen dan ook weer veel prachtige kwaliteiten die vrouwen niet hebben. Dat maakt natuurlijk ook wel dat we man en vrouw zijn.

Een authentieke vrouw ziet er ook heel anders uit dan een authentieke man. Wanneer een vrouw zich bezig houdt met “mannen dingen”, wat in deze maatschappij heel erg “in” is, dreigt ze verder verwijderd te geraken van haar authentieke zelf. Als dit gebeurd, wordt het ego misschien wel gelukkig , maar de ziel ? Diegene waar het echt om gaat, wordt die gelukkig?

Zou dit misschien wel eens één van de vele boodschappen kunnen zijn die paarden ons te vertellen hebben ? Willen we goed in verbinding staan met onszelf, goed luisteren naar ons gevoel, goed kunnen omgaan met onze paarden, dan is authenticiteit misschien wel dé belangrijkste toonzetting in onszelf.

Vrouwen zijn heel erg “ zijn” in energie, mannen zijn meer “ doen”. Als vrouwen probleempaarden willen aanpakken en oplossen, dreigen ze , net zoals het in de huidige maatschappij gebeurd, verwijderd te geraken van hun authentieke, vrouwelijke zelf, omdat ze meer – te veel dan nodig is voor een vrouw- in “actie en doen” gaan zitten.

Wil dit zeggen dat vrouwen niet mogen paardrijden? Natuurlijk niet, vrouwen kunnen zeker wel paardrijden of met paarden omgaan. Maar het is belangrijk dat het fijn is en blijft, dat er geen “problemen” moeten worden opgelost. Het is hierbij natuurlijk ook belangrijk dat het juiste paard wordt gekozen.

En verder….

Verder hebben we het ook nog gehad over het concept “emoties”. We willen allemaal zo emotioneel neutraal mogelijk zijn met onze paarden omdat ze meer dan eens een storing op het contact lijntje met je paard kunnen teweegbrengen.. Maar het leek erop hoe meer ik emotioneel neutraal wou zijn,hoe meer de emoties in mij opkwamen… En dan vooral irritatie of boosheid vond ik een vreselijk moeilijke emotie om mee om te gaan !

Als klein meisje wordt vaak gezegd “ meisjes worden niet boos” of “ niet boos zijn, dat is slecht “.. Het wordt beschouwd als een soort schaduwkant die er niet mag zijn. Boosheid is niet sociaal aanvaard en toch kent onze maatschappij meer dan ooit veel irritatie en boosheid. Zie je de contradictie al?

Over dit stukje hebben we het ook gehad, waarbij we een nogal “awkward” maar extreem grappig rollenspel speelde. Een situatie deed zich in die tijd voor met mijn vriend.. Deze situatie hebben we dus even nagespeeld waarbij Klaus, Dylan ( mijn vriend ) speelde en ik gewoon mezelf.

Ik moet toegeven dat het heel moeilijk was om bij “ de les” te blijven maar uiteindelijk na veel gelach heeft de oefening wel zijn vruchten afgeworpen, Klaus had zijn punt duidelijk gemaakt. Tegelijkertijd was het een enorm grote ijsbreker geweest voor de komende dagen. Ik durfde meer te tonen welke emoties er in mij speelde.

Later , nog niet zo lang geleden trouwens , volgde ik een basis training over geweldloze communicatie. Heel veel principes van dit concept herkende ik in wat Klaus toen tegen me zei.

Zo gaat dat dan ook vaak in coaching met Klaus, voor mij althans, pas later als je terug thuis bent gaan de euro’s vallen en gaan de puzzelstukjes op hun plaats liggen. Het is alsof er zaadjes worden gepland die dan uitgroeien tot struiken en bomen. Er zijn dingen die toen besproken zijn geweest, die ik NU pas echt begrijp.

En dit was slechts dag 1 op het gezellige kleine eiland in het voor mij onbekende Denemarken, in het warme Deense boerderijtje.

Nog een tip wat emoties betreft ( gewoon van mezelf)

Bij emoties gaat het er voor mij ook om , om ze er te laten zijn. Te accepteren dat ze er zijn, ze zijn een waarschuwing van een onderliggende behoefte, ze horen bij het kleurenpalet dat we hebben gekregen om ons leven goed te leiden. Ik zie het als een soort van ” Guidance System” . Dus luister er naar, geef er gehoor naar, wat is de onderliggende behoefte? Accepteer ze en laat ze vervolgens los. Een emotie kan (constructief) geuit worden, maar wordt de emotie niet. Dit is een heel groot verschil. Als je de emotie “ wordt” , neemt deze je volledig over. Dan ben je niet meer jezelf, maar de emotie. Het helpt om de emotie heel aanschouwelijk te maken.. te beschrijven wat je voelt, waar je het voelt in je lichaam, hoe je het voelt, …

Ik plan hier later nog wat meer over te schrijven want het is best een belangrijk en boeiend onderwerp.. zeker voor mensen die met paarden werken.. maar eigenlijk voor iedereen hoor 🙂

Bij paarden is misschien wel het allerbelangrijkste gewoon authentiek te zijn , als je de emoties er niet laat zijn, ben je ook niet authentiek.. Je doet je anders voor dan wie je bent op dat moment. Als je de emotie “wordt”, ben je ook niet meer jezelf.

Ook dit deel wordt wel vervolgd, in de volgende blog ga ik meer schrijven over de coaching tijdens dag 2 maar ook hoe het voor me was daar verder alleen te zijn( en dat is niet zo vanzelfsprekend voor iedereen dit “ alleen zijn” , dit op zich zet al een hele ontwikkeling op gang J )

WORDT VERVOLGD