Fotograaf: Lisanne Joosse
Een aantal jaren geleden maakte ik met mijn rijpony al de overstap naar het bitloos paardrijden. Ik weet niet meer precies hoe ik er bij kwam om dat te doen, maar ik probeerde het gewoon een keer binnen de veilige omheining van de bak. Toen dat boven verwachting ging, probeerde ik het ook eens buiten en na een poosje hing ik het bit definitief aan de wilgen want mijn pony Edelweis was zonder bit fijner te rijden dan met.
“Omdat het zo hoort”
Toen ik later aan de slag ging met het beleren van mijn eerste Shetlandpony voor de wagen, deed ik dat toch weer met bit, waarschijnlijk omdat “het zo hoort”. Maar tijdens het werken aan de lange teugel ging ik aan de slag met alleen een sidepull-neusriem, want daar reageerde mijn pony Sjaak prima op. Het beleren van Sjaak verliep ook vlekkeloos en na een tijdje ging ik me afvragen waarom ik eigenlijk een bit nodig zou hebben.
In die tijd had ik op de pensionstalling waar Sjaak stond een grote rijbak tot mijn beschikking zodat ik de eerste stapjes tot het bitloos mennen relatief veilig kon nemen. Het grootste voordeel was natuurlijk dat Sjaak het bitloze sturen al kende van het werken aan de lange teugel. Daarnaast maak ik bij het mennen gebruik van een optoming met sidepull-neusriem. Deze optoming heeft een enigszins vergelijkbare inwerking op het hoofd als het rijden met bit, wat de overgang van bit naar bitloos vergemakkelijkt.
Hoewel ik me nog een beetje druk maakte over de vraag of het wel goed zou gaan, liep Sjaak met haar bitloze optoming net zo makkelijk weg als met bit in. Na een paar keer oefenen in de bak ging ik dus al snel naar buiten, de ene keer met bit en de andere keer zonder. Het grootste (en misschien wel enige) nadeel van rijden zonder bit vond ik dat Sjaak makkelijker wat gras kon meesnaaien en wegkauwen.
Ook mijn andere menpony Kees heb ik in het begin met bit gereden. Zij was al beleerd met bit voor ze bij mij kwam, vandaar dat ik de eerste tijd nog met reed. Aangezien bij Kees het gaspedaal een groter probleem vormt dan de rem, ben ik ook haar uiteindelijk zonder bit gaan rijden.
Kies dat wat bij jullie past
Inmiddels liggen mijn bitten dan ook boven op zolder te verstoffen. Vanaf de kar merk ik weinig verschil tussen het rijden met of zonder bit en dat heeft me doen besluiten dat wij best zonder kunnen. Ik ben van mening dat je beter kunt vertrouwen op de band tussen jou en je paard, dan op het materiaal dat je gebruikt om het paard “in toom” te houden. Maar ik ben ook zeker niet tegen het rijden met bit, omdat ik denk dat een optoming zo goed of zo slecht is als de persoon die er mee om gaat. Het belangrijkste is dat de optoming past bij paard en menner/ruiter. Wanneer jij je veiliger voelt met een bepaalde optoming, straal je dat natuurlijk ook uit naar je paard en dat zal de veiligheid ten goede komen. Kies dus voor datgene waar jij én je paard beiden het best bij voelen.
