We hebben het allemaal meegemaakt: je wil op je paard stappen en genieten van een heerlijk ontspannende rit. Of althans, dat dacht je! Je paard gaat ervandoor, schrikt, steigert, bokt of beweegt in het geheel niet.

Wiens schuld is het?

Het is natuurlijk erg makkelijk je paard de schuld te geven. Het is ook erg makkelijk de schuld bij de ruiter neer te leggen – iets dat veel mensen geleerd hebben te doen, omdat we het paard niet de schuld willen of mogen geven.

Maar als we het paard niet de schuld kunnen geven, en ruiter ook niet zonder meer, wie geven we dan de schuld? Wij mensen wijzen graag met onze vinger. Dat geeft richting aan onze frustratie.

Wat is dan de reden?

Paarden hebben vele redenen om niet mee te werken – waarbij de enige reden die niet bestaat, ‘hij wil niet’ is.

Heb je je paard recent gekocht? Wat weet je van zijn of haar achtergrond? Is hij al jong ingereden, zonder de kans volwassen te worden, zowel fysiek als mentaal? Op een jong paard klimmen – in sommige takken van sport al voordat het paard anderhalf of twee jaar oud is – is zwaar. Hun lichaam is nog niet volgroeid, maar ook hun geest niet. De concentratiespanne van een heel jong paard is klein. Ze kunnen hun aandacht nog niet focussen. Ben je ooit in een kleuterklas geweest waar de leerkracht vraagt of kinderen twee minuten stil kunnen zitten? Een of twee van de kinderen zullen het volhouden. De overige vijfentwintig stuiteren na luttele seconden al van hun stoel af, kijken uit het raam of kletsen met de buurman. Dat is met jonge paarden niet anders.

Misschien heb je een merrie die geveulend heeft en net weer aan het werk gezet wordt. Heb je haar laten nakijken door een dierenarts en een osteopaat? De dierenarts komt vaak wel om moeder en veulen te checken na de bevalling, maar een osteopaat blijft nog vaak achterwege. Het lichaam van een merrie kan veranderen door het dragen van een veulen en de bevalling en ze zal echt goed in haar vel moeten zitten voor ze weer aan het werk gezet wordt. Een zadelcheck is ook geen overbodige luxe na een dracht, bevalling en periode van zogen overigens.

Heb je een ruin van tien die nog nooit geschrokken is, er nooit vandoor schiet en nooit bokt, maar die je recentelijk het gevoel geeft dat je een rodeo probeert te rijden? Er is altijd een reden! Mogelijk is zijn rug pijnlijk of is er iets in zijn dieet veranderd. Misschien is er een nieuw paard op het terrein gekomen die de leiderschapspositie van jouw paard probeert over te nemen.

Training, grondwerk en ongemak

Het is erg makkelijk de fout bij het paard te leggen. Maar in mijn mening net zo makkelijk om direct met de vinger naar de ruiter te wijzen wanneer het paard niet makkelijk is.

Met de juiste training – aangepast aan de leeftijd van mogelijkheden van het paard – kun je veel bereiken. Voeg daar een onsje of twee grondwerk aan toe, vooruit een kilootje of wat grondwerk, en je komt nog iets verder. Het aller-, allerbelangrijkste: zorg dat je er zeker van bent dat er geen fysieke oorzaak is voor het gedrag van je paard. Je paard zal je dankbaar zijn!