lichaamsbewustzijn-paarden

Intuïtie

Intuïtie is de parel van je “weten”. Er is sprake van inzicht, van zien en van voelen, energieën die in je lichaam stromen. Het is een “zintuig” dat informatie verzamelt en informatie doorgeeft. Het is een instrument om met de dieren te praten.

 

Communiceren met paarden

Ik heb er al vaker over geschreven maar herhaling kan geen kwaad als het over dit onderwerp gaat. Mensen leven inderdaad niet met hun lichaam en gaan zo aan de bewustwording van hun omgeving voorbij. Zij zien het lichaam over het hoofd en volgen de vlucht van de geest. Zij vluchten, in vervoering voor het woord, in de ban van de idee. Ze zijn continu aan het denken (innerlijk) of aan het praten (uiterlijk), niet in staat om stil te zijn en hun lichaam receptief te gebruiken.

Een paard beleeft en ervaart zichzelf en zijn omgeving via zijn lichaam, begrijpt de werkelijkheid zonder woorden te gebruiken, zonder erover te filosoferen. Het paard leeft in zijn lichaam, spreekt met zijn lichaam een taal van heel subtiel gewaarworden, zien en voelen. Mensen verstaan die “taal” niet. Dit betekent dat wij, om met paarden te communiceren, uit ons denken, en in ons lichaam moeten gaan.

Loslaten om dichter bij ons zelf, ons lichaam, ons gevoel te zijn. Dat is moeilijk omdat we zijn afgeleerd te vertrouwen op ons lichaam en van daaruit te communiceren. We zijn denkende wezens geworden in de plaats van de gevoelige, natuurlijke wezens die we oorspronkelijk wel waren en ergens heel diep toch nog zijn. Het lichaam is onze bron van energie. We kunnen maar leven als we “de rivier van onze krachten kunnen laten stromen”. We kunnen maar voelen als we kunnen loslaten of laten zijn.

De echtheid en de receptiviteit van paarden

Eerst een woordje uitleg over de echtheid en de receptiviteit van paarden. Paarden nemen ons lichaam heel nauwkeurig waar: onze ademhaling, hartslag, spierspanning. Ze zijn uiterst gevoelig voor onze lichaamssignalen, onze gelaatsuitdrukking, onze stem. Ze voelen ook de emoties die we “wegsteken” omdat die toch in ons lichaam zichtbaar zijn. En ze liegen niet. Wat ze waarnemen, wat bij hen binnenkomt en wat in hen van gevoel, van beeld opkomt, schuiven ze niet weg. Hun gevoel is hun “verbinding” met de omgeving, het is op dat moment de enige “waarheid”, de enige werkelijkheid, hier-en-nu. Hun gedrag is steeds in overeenstemming met hun gevoel. Paarden zijn duidelijk en eerlijk, ze kunnen niet anders (kenmerk van prooidieren).

Conflicterende lichaamstaal

Echter, mensen vertonen vaak gedrag dat niet met hun innerlijk gevoel overeenstemt. Die “conflicterende lichaamstaal” brengt hen in de war. Die “onduidelijkheid” geeft ze stress. We spreken dan vaak -foutief- van een “gevoelig” paard, maar in werkelijkheid zijn wij het die het gevoel en het gedrag van het paard negatief beïnvloeden.

Wij moeten dus opnieuw leren waarnemen om met onze paarden een goede band te hebben! Door onze paarden waar te nemen, door naar mezelf te luisteren, leer ik dus om echt te zijn en mij tegelijk ook veilig te voelen. Ik leer een beetje te worden zoals een paard, eerlijk en direct, zonder angst voor de omgeving. En dat alles zonder woorden te gebruiken maar door contact met mijn natuur te maken.

Zo kom ik bij mijn lichaam uit: gronden, centeren en ademen, … de wereld ontdekken, met mijn zintuigen gewaar-zijn. Niet de psycholoog (ziel), niet de rationele denker (geest) die ik in de mensenwereld vaak ben, maar de natuurlijke mens (lichaam) die ik (in onze mensenwereld) grotendeels heb leren “bedwingen” wordt weer tot leven (“awareness”, zintuiglijk gewaar-zijn) gewekt.

Eenheid en verbondenheid

Van in het begin zocht ik een manier om met de paarden op weg te gaan naar een gevoel van eenheid en verbondenheid (de centaur). Mijn doel was om bij onze paarden met dat voelen met het “levende lijf” (lichaamsbewustzijn) te experimenteren. Dank zij een onvoorwaardelijk positief klimaat (geen angst, maar respect), gekenmerkt door echtheid of authenticiteit in de relatie én een heel grote empathie, is dat ook gelukt. Ik heb mij door onze paarden laten raken, en ben door hen een nieuwe mens geworden.

Hoe is het precies gegaan?

Ik kan maar een voorlopig antwoord geven. De twee krachten die ik leerde ontwikkelen zou ik respect en gevoeligheid noemen. Vaak in de nabijheid van paarden verblijven, hen van binnenuit proberen te begrijpen, en dan ontwaakt je intuïtie. Intuïtie is de parel van je “weten”. Een groot inlevingsvermogen rust vaak op een goede intuïtie. Intuïtie kijkt door alles heen, en ziet alles zonder inductie of deductie. Er is sprake van inzicht, van zien en van voelen, energieën die in je lichaam stromen. Het is een denkvorm van het onbewuste, van het innerlijk, van het lichaam. Het is meer op voelen dan op denken gebaseerd. Het is een “zintuig” dat informatie verzamelt en informatie doorgeeft. Het is de taal die de paarden begrijpen.

Ik leerde in het begin heel veel over mezelf door goed naar het gedrag van mijn paard te kijken en zo bewust te worden van de energiestromen tussen ons. Dank zij zijn feedback kon ik veel onduidelijkheid in mijn lichaam leren herkennen en loslaten. Al dat loslaten kostte tijd. In mijn geval ruim twee jaar. Het was moeilijk om te begrijpen, ik kon niet altijd zelf de vinger op het probleem leggen omdat ik niet in staat was mijn gevoelens gewaar te zijn. Mork zag mijn lichaamsspanning, mijn onderdrukte emoties en leek me altijd uit te nodigen om tot rust te komen. Mijn lichaam verraadde angst, onzekerheid, isolement, of verwachting, of dominantie,… en dat was de boodschap die Mork “las”. Niet dat mijn probleem hem interesseerde, maar hij liep van mij weg, wenste niet geleid te worden, volgde niet, verzette zich tegen elke poging tot dominantie. Mork zou mij maar vertrouwen wanneer ik bereid was naar hem te luisteren (“waar”-nemen= voor waarheid nemen).

Lichaamsbewustzijn

Je lichaam gewaar zijn, lichaamsbewustzijn ontwikkelen is een goede manier om je intuïtie te trainen. Het is voor mij heel bruikbaar geweest – en nog steeds, als ingang om te de-conditioneren, om te komen bij wat er werkelijk “is” (=niet denken maar voelen, onmiddellijk “zien” en begrijpen). Misschien kan het iets voor jou betekenen. Het is vrij gemakkelijk om te doen. Wat slechts nodig is is bewust te zijn, stil zijn, ademen, jouw manier vinden om daar regelmatig aandacht aan te besteden. En belangrijk, niet oordelen! Geen tijd hebben, te druk, te onrustig, te moe, of ééntje dat ik nog vaak hoor: “Ik ben de baas, ik heb die stille kracht, die verbinding met mijn paard niet nodig om met hem te rijden!” … zijn geen redenen om het niet te doen. Integendeel, het zijn redenen om het juist wel te doen!