Hokjes-paard-mens

Wij mensen schijnen het fijn te vinden om alles wat we zien of meemaken te categoriseren, oftewel in hokjes te plaatsen. Hokjesdenken maakt ons leven makkelijker, omdat het de wereld simpel en overzichtelijk maakt. Niet alleen mensen, voorwerpen of gebeurtenissen delen we in hokjes in, ook met paarden doen we dit graag. Om te beginnen natuurlijk op basis van (uiterlijke) kenmerken, waar op een paard ingedeeld kan worden bij een bepaald ras. Er bestaan zelfs methodes voor het indelen van paarden op het gebied van karakter.

Opheldering

Het kan erg verhelderend werken om eens te onderzoeken welk type jouw paard is en welk type jezelf bent. Het kan je helpen om te begrijpen waarom je bent zoals je bent. In mijn geval heeft het me geholpen om mezelf niet alleen beter te begrijpen, maar ook om me meer te richten op de positieve kanten van mijn eigen karaktertype. Het heeft me geleerd dat ieder paard een eigen aanpak nodig heeft. Wat voor het ene paard heel goed werkt, kan voor het andere paard juist averechts werken. Sinds ik me meer verdiept heb in het indelen van paarden in verschillende karakters, kan ik veel efficiënter met mijn pony’s omgaan. Ik kan beter inschatten wat ze nodig hebben om snel iets te begrijpen en ik kan me er ook beter bij neerleggen als er eens iets afwijkt van de “standaard”.

Keerzijde

Hokjesdenken heeft ook een keerzijde. Door rigoureus in hokjes te denken, kan het zijn dat je jezelf, een ander persoon of een paard in een bepaalde categorie duwt die eigenlijk niet past. Ieder mens en ieder paard is uniek en past nooit voor 100% in een bepaalde categorie. Door je blind te staren op één bepaalde categorie, kan het zijn dat je een hoop andere dingen mist of niet begrijpt. Ik denk dat je jezelf en je paard tekort doet, omdat je met hokjesdenken niet volledig recht doet aan het individu dat je zelf bent en het individu waarmee je aan het werk wilt.

Open houding

Wanneer je dus gebruik maakt van het categoriseren van wat dan ook, is het belangrijk om daarbij een open houding aan te nemen. Het hokjesdenken kan je helpen wanneer je slechts kleine grenzen aanhoudt, zodat een overlap tussen de hokjes mogelijk is. Ik probeer het hokjesdenken dan ook niet te gebruiken als doel op zich, maar als hulpmiddel. Het helpt me bij het overzichtelijk maken van deze complexe wereld, waarin ik op zoek ben naar een betere samenwerking met mijn pony’s. Ik ben begonnen met het bestuderen van verschillende methodes voor het indelen van paarden en leer hier nog vrijwel iedere dag over. Maar inmiddels helpt het me bijna automatisch het individuele paard beter te begrijpen. De hokjes zijn nog steeds aanwezig en behulpzaam, maar verdwijnen steeds meer op de achtergrond, terwijl het paard meer op de voorgrond komt.

Wens jij nog meer inspiratie en tips te ontvangen?

Abonneer je gratis op Paardentaal Magazine