Daar komt, volgens mij, de “klik” om de hoek kijken. Wanneer je een “klik” met iemand hebt zul je al snel met diegene kunnen samenwerken. Als die klik er niet is, met andere woorden: jullie karakters passen niet bij elkaar, dan wordt het lastiger om iets samen te moeten doen. Er zal door beide partijen water bij de wijn gedaan moeten worden om de samenwerking te laten slagen. In mijn beleving werkt dit met paarden ook zo. Een paard waar je van nature een klik mee hebt, zal sneller met je samenwerken dan een paard waarmee je dat niet hebt. In de samenwerking met paarden komt daar dan nog wel een moeilijkheidsfactor bij, namelijk de taalbarrière. Ondanks dat denk ik dat je toch sneller progressie zult maken met een paard dat qua karakter bij je past, omdat je met zo’n paard kunt samenwerken op een manier die dicht bij jezelf en je eigen karakter past.

Maar wat als je nu een paard hebt gekocht waarmee je totaal geen klik hebt? De eerdere uitspraak over water bij de wijn gaat bij een paard niet op. Die denkt heel zwart-wit en wil simpelweg wel of niet bij je zijn. De mens zal hierin dus voor al het water moeten zorgen. De vraag is natuurlijk of je dat wilt. Paarden zijn waarschijnlijk je hobby en je constant moeten aanpassen aan je paard zorgt waarschijnlijk niet echt voor ontspanning. Zo dacht ik er eerst ook over. Met Sjaak ging het opbouwen van een band heel snel, want toen ik eenmaal met haar aan het werk ging bleken we toch een klik te hebben. Met Kees heb ik echter jaren gesukkeld en er echt wel eens over gedacht haar weg te doen. Nu ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Ik heb inmiddels geleerd hoe ik met haar kan samenwerken. En hoewel dat nog niet altijd makkelijk is, ben ik nu blij dat ik er van kan leren, zodat ik met meer soorten paarden én mensen leer omgaan. En hoewel mijn drie pony’s ontzettend van elkaar verschillen, kan ik inmiddels zeggen dat ik met alle drie een klik heb. Ze hebben me dan ook alle drie ontzettend geholpen met het schrijven van dit stuk!