Meulemans Goedele

Ik zocht in 2007 een nieuw paard voor mezelf. Een groen paard, eentje waar ikzelf nog werk aan had en om later samen op endurance wedstrijden te gaan. Na wat rond neuzen op internet vond ik op Kapaza Zeno. Ik belde naar het telefoonnummer dat stond vermeld en vroeg of hij nog niet verkocht was. Zeno was nog niet verkocht, maar onmiddellijk kreeg ik de vraag of ik wel goed kon paardrijden. Zeno is een heel hevig paard en was al enkele keren op hol geslagen met de eigenaar. Mijn eerste gedacht was: ja, kan ik eigenlijk wel goed paardrijden?

Toch maar een afspraak gemaakt om Zeno eens te kunnen bewonderen en een ritje te maken. Zeno was toen 3,5 jaar en net zadelmak. Toen ik hem zag staan wist ik genoeg, hij wordt het! Zeno was super kalm en heeft geen voet verzet. Ik vond hem eigenlijk een beetje aan de tamme kant. Maar, die ogen, ik kon ze niet weerstaan… Een uurtje later was Zeno van mij. Ik ben hem gaan ophalen en bracht hem naar een kleine privéstal. Daar begon ons werk. Zeno was inderdaad zadelmak, maar niet afgericht. Ik wil hiermee zeggen dat hij een zadel op zijn rug kon verdragen en een bitje in zijn mond, maar hij had geen stuur en al helemaal geen rem… In een binnenpiste ben ik dan opnieuw vanaf 0 begonnen. Als de binnenpiste goed zat, ging ik naar de buitenpiste en ben ik daar beginnen rijden. Alles ging goed en Zeno luisterde goed naar mij. Stap, draf, galop, alles ging goed.

Dan de volgende stap, gaan wandelen. Stap, draf, geen probleem. Zeno heeft dat allemaal goed gedaan. Dan een klein galopje. En daar ging het mis… Ik merkte dat Zeno eenmaal in zijn bloed kwam er geen stoppen meer aan was. Ik kon doen wat ik wou, trekken en sleuren, op een cirkel trekken, niets hielp om hem terug kalm te krijgen. Nochtans was hij in de piste een lammetje, hij liep goed vooruit dat wel, maar als ik vroeg om te vertragen deed hij dat onmiddellijk. Omdat ik toen geen uitweg meer zag ben ik Zeno op wandeling met een stang beginnen rijden. Wat een wereld van verschil was dat! Ik hoefde niet meer te trekken in zijn mond, gewoon gaan zitten en de gang vragen ( ja, als je vraagt ” draf ” dan draaft hij ). Alles ging perfect. Zeno liep in de piste met een dubbel gebroken bit en buiten op wandeling een stang en dat werkte perfect. Maar toch, iets in mij wist dat het anders kon.

Na jaren zo te rijden heb ik beslist om het anders aan te pakken. Ik heb een cursus Natural Horsemanschip gevolgd en ben van stal verhuisd. Zeno stond eerst 3x per week op de weide, dan zijn we verhuisd en stond hij elke dag in een kudde op de weide en dan door omstandigheden zijn we opnieuw verhuisd. Nu staat Zeno in een kudde van totaal 6 paarden en ze staan 24/24 7/7 buiten, zomer en winter. De moment dat ik Zeno de eerste maal heb verhuisd is hij helemaal veranderd. Zeno was heel erg op mij gericht, maar nu niet meer. Hij is helemaal open gebloeid in de kudde. Toen ik vroeger alleen op verplaatsing ging rijden of op wedstrijd ging, had hij daar geen probleem mee, want ik was erbij. Nu is hij pas goed als er iemand van de kudde mee is. Als er niemand van zijn kudde mee is, voelt hij aan alsof hij een deeltje van zichzelf thuis heeft gelaten. Echter ben ik er wel achter gekomen dat dit ook met mezelf heeft te maken. Omdat ik het zelf niet meer zo leuk vind om ergens alleen aan te beginnen.

Op een gegeven moment dacht ik bij mezelf, waarom vertrek ik niet is gewoon zonder bit op wandeling?

Ik had voor de fun al eens zonder bit in de piste gereden, maar zonder bit op wandeling? Geen haar op mijn hoofd dat daaraan dacht! Ik ging wandelen met 2 vriendinnen en vroeg hun of ze het oké vonden dat ik mee kwam zonder bit. Zij reden ook zonder bit en ik vond dat zo mooi dat je met je paard kon buiten komen zonder dat stuk metaal in hun mond. Zo gezegd, zo gedaan en we vertrokken op wandeling. Ik kon mijn ogen niet geloven… Ik? Met Zeno? Zonder bit? Stap, draf en zelfs galop! Ik ben begonnen met een simpel touwhalster, maar ik ben later overgeschakeld op een flower hackamore. Omdat ik hiermee een beter stuur heb en een betere rem 🙂 Zeno is nog steeds Zeno, nog steeds hevig als hij in zijn bloed komt. Maar ik blijf zonder bit rijden, hij luistert naar mij en we zijn samen 1 als we onderweg zijn. De ene dag gaat het al moeilijker als de andere, maar ik ben zelf ook de ene dag beter als de andere, zoals iedereen.

Voor mij is Zeno perfect, hij is uitgegroeid tot een mooi prachtig sterk paard. Ik heb veel geleerd, hoe de dingen in elkaar zitten. Hoe paarden dingen uiten. Of ik genoeg weet? Nee, dat denk ik niet. Ik leer nog elke dag bij, ik zie heel veel, heel vaak dingen waarvan ik denk, ja, dat moet ik ook proberen! Maar ik zie ook dingen waarvan ik denk, is dit nu echt? Of gewoon een slechte droom?

Meulemans Goedele

Claes Gil