Via een 2-wekelijkse column in Paardentaal Magazine vertel ik jou graag meer over het ontstaan van mijn angst voor paardrijden en hoe mijn trauma vele jaren later getriggerd werd door het trauma van één van mijn paarden. Het is mijn persoonlijk verhaal dat ik graag met jou wil delen om je een hart onder de riem te steken als je angst ervaart bij het paardrijden of in de nabijheid van paarden.

Ik weet hoe het voelt als het angstzweet je uitbreekt, dat beklemmend gevoel, die instinctmatige reflex van je lichaam, het verstijven van angst, de knoop in je maag, de zenuwen, de teleurstelling in jezelf, de paniek, de ontgoocheling, het verdriet, de confrontatie, het gevoel om te stoppen …

Maar ook het verlangen, een intense paardenkriebel die maar niet lijkt te verdwijnen, de bewustwording, het leerproces, de kleine stapjes voorwaarts, het vrijheidsgevoel op de rug van een paard, de wind door je haren, de zon op je snoet en al die mooie momenten die je voor eeuwig met je meedraagt.

Als je je verlangen groter kan maken dan je angst, is er een weg om je angst te overwinnen.

Niet van vandaag op morgen en misschien ook niet voor altijd. Maar je kan er wel mee leren omgaan, zonder dat jouw angst overheerst. Zodat je weer kan genieten in het contact met paarden en/of paardrijden.

In mijn volgende column vertel ik jou hoe mijn angst ontstaan is.