Paarden geven al eens een hapje… Mag dit? Kan dit? Waarom doen ze dit? Moet ik meer mijn grenzen aangeven? Laten zien wie de baas is? Want luisteren zullen ze! Of…

Deze worsteling had ik in mezelf… Tot ik het na meerdere voorvallen écht niet meer naast me neer kon leggen…

Het ‘toeval’ was te groot!

Sinds mijn borstoperatie heb ik problemen met mijn lymfesysteem. Mijn hele rechterkant liet zich voelen: van mijn oksel, schouder, arm naar mijn heup, dijbeen, kuit en zo tot aan mijn tenen en dit tot meer dan een jaar na de operatie…zelfs nu nog blijven repetitieve bewegingen moeilijk en echt kracht zetten met mijn rechterarm pijnlijk.

Tijdens het zwemmen met dolfijnen in het Sataya rif in Egypte had ik een speciale ontmoeting met een dolfijn. Hij keek me diep in mijn ogen, hier werden mijn hart en mijn hele wezen, helemaal warm van. Hij bleef in een cirkel rond me zwemmen en ik bleef rond mijn as draaien om dit mooie moment te kunnen filmen. Wat was dit een onvergetelijke, magische ervaring! Dan raakte hij met zijn neus mijn buik aan, dit had een enorme energetische impact op me! Iets later op de boot kreeg ik koorts waardoor ik de rest van de avond en nacht in non-actief modus heb doorgebracht…

Als ik paarden in de ogen kijk, kan dit speciale gevoel dat ik bij de dolfijnen had, mij ook overvallen…

Paarden zijn naast deze beleving met de dolfijnen, mijn grootste healers in mijn genezingsproces.

Daar paardrijden in deze herstelperiode geen optie was, stond ik vaak gewoon tussen de paarden, ‘zen’ te wezen. Onze ademhaling werd één, onze wezens verbonden zich met elkaar en al gauw voelde ik mij als het ware ‘paard’ tussen de paarden. Ik vond hun favoriete plekjes waar ze graag gegroomd werden, ik ademde hun adem en tegelijk namen zij mij energetisch, mentaal en fysiek onder de loep door mij vanalles te spiegelen, maar ook door mijn schouder, bil of andere plekken waar het niet zo ‘stroomde’, bv. te masseren. Hierdoor ontdekte ik dat ze niet zomaar ergens groomen! Ze wisten exact waar mijn ‘zwakke plekken’ waren in mijn lichaam!

Eén voorbeeldje hiervan was dat mijn paard Quin mij een hapje gaf aan de binnenkant van mijn pols en net dáár stak 2 uur later mijn acupuncturist mij een naaldje! Natuurlijk was ik zo nieuwsgierig om te weten wat dát punt precies was, dat ik hem onmiddellijk om uitleg vroeg. Het bleek de activatieplek van mijn levensenergie te zijn.

Dit was het begin van mijn grote ‘honger’ naar antwoorden en hiermee startte bij wijze van spreken mijn zoektocht naar wetenschappelijke verklaringen van ‘waar’ en ‘waarom’ o.a. mijn paarden mij masseren, pulserend bijten of met hun neus blijven stilstaan…Hierdoor ontdekte ik hoe wonderlijk ons lichaam in elkaar zit en kwam ik tot de ontdekking dat deze plekken vaak chakra’s, acupunctuurpunten, organen, meridiaanbanen, sloten en stromen van Jin Shin Jyutsu* zijn, dat activatieplekken en – banen zijn van het harmoniserend en zelfgenezend vermogen van het lichaam, …

Ook tijdens coachsessies ga ik nu bewuster kijken naar waar de paarden met ‘hun aandacht’ blijven stilstaan en brengt het terugkoppelen van deze inzichten de coachsessies vaak heel snel naar een dieper level.

Waarom doen paarden nu dit bij ons en bij elkaar?

Om, zoals ik in mijn vorig artikel al zei, zo snel mogelijk het beste van jezelf en elkaar naar boven te halen, want ze moeten weten hoe ze op jou en op elkaar kunnen rekenen als er gevaar is!

Is het dan verwonderlijk dat wij ons ‘lichter’ of beter voelen als we van bij de paarden komen?

*Jin Shin Jyutsu (JSJ) is een eeuwenoude, Japanse helingskunst waarbij de handen als het ware ‘de startkabels’ zijn om de energiestromen en – sloten in lichaam, ziel en geest in harmonie en balans te brengen door zachte aanrakingen. Daardoor bevordert het de gezondheid en versterkt het in je paard, de eigen, diepgewortelde zelfgenezingskracht.